Sedih. Itu yang aku rasa bila lihat sahabat yang aku sayangi sedih, menangis teresak-esak kerana kehilangan ayah tersayang. Ya Allah, aku bersyukur kerana masih ada ibu bapa. Ana, terima kasih kerana membuatkan aku lebih menghargai apa yang kumiliki sekarang. Tabahlah wahai sahabatku, aku ingin lihat kau senyum seperti dulu, aku nak kau mampu ketawa seperti dulu...
Suddenly, aku teringat tentang peristiwa beberapa bulan lepas dimana rakan sebilikku telah kehilangan ayahnya yg berada di Sarawak. Aku sedih sangat-sangat, tapi aku tak tunjuk depan dia, sedih bila tengok dia menangis. Aku tahan air mataku tapi...aku tewas. Aku menangis tanpa dia tahu (mungkin sehingga hari ini). Namun, kerana satu kejadian kami tak rapat macam dulu lagi. Aku sayangkan dia sebagai sahabat namun aku tak tau macam mana nak tunjuk. Biarlah waktu yang menentukan....
p/s: bersederhanalah bila sayangkan sesuatu, sayang dan cintakan Allah yang lebih utama.
Suddenly, aku teringat tentang peristiwa beberapa bulan lepas dimana rakan sebilikku telah kehilangan ayahnya yg berada di Sarawak. Aku sedih sangat-sangat, tapi aku tak tunjuk depan dia, sedih bila tengok dia menangis. Aku tahan air mataku tapi...aku tewas. Aku menangis tanpa dia tahu (mungkin sehingga hari ini). Namun, kerana satu kejadian kami tak rapat macam dulu lagi. Aku sayangkan dia sebagai sahabat namun aku tak tau macam mana nak tunjuk. Biarlah waktu yang menentukan....
p/s: bersederhanalah bila sayangkan sesuatu, sayang dan cintakan Allah yang lebih utama.